Pętla Boyda występuje w każdym procesie, gdzie konieczne jest podjęcie decyzji i działania, można więc go efektywnie zastosować w taktyce, technikach i procedurach, na poziomie indywidualnym, zespołowym i organizacyjnym.

Gdy nauczysz się wykorzystywania pętli OODA, możesz ją w prosty i efektywny sposób zastosować w działaniach, które zaskoczą i zdezorientują  przeciwnika, co w efekcie pozwoli na przejęcie inicjatywy. Przeciwnik, świadomie lub nie również stosuje ten sam cykl, więc zablokowanie go równoznaczne jest z wyeliminowaniem go i możliwością szukania następnego celu.

Zacznijmy, więc od:

OBSERWACJA

Jest niczym innym jak świadomością swojego otoczenia. Na poziomie indywidualnym praktycznym rozwiązaniem jest dobra dyskryminacja celów. Skup się na tym co faktycznie stanowi zagrożenie, nie skanuj obszarów, w którym nie będzie żadnego kontaktu (np. ściany, płaski betonowy plac). Jeżeli poruszasz się w kierunku budynku to gdzie pojawi się cel? Może w oknie, może wyjdzie zza rogu budynku, drzwi. To jest skuteczna dyskryminacja.

Jak efektywnie obserwować na poziomie zespołowym? Podzielić się sektorami odpowiedzialności. Podczas poruszania każdy powinien mieć wyznaczony swój sektor odpowiedzialności (AOR), tak aby łącząc poszczególne sektory tworzyć obserwację na  poziomie 360 stopni.

Na poziomie organizacyjnym z kolei, podstawą skutecznej obserwacji jest komunikacja. Szybki przepływ informacji daje nam przewagę nad przeciwnikiem. Jeżeli znana jest nam pozycja przeciwnika lub jego zakładany ruch to jesteśmy w zdecydowanie lepszej sytuacji.

Techniki indywidualnej obserwacji:

W terenie otwartym w pierwszej kolejności skanuj obszar bez wykorzystania optyki. Dopiero po dyskryminacji, ryzykowne obszary przeskanuj dokładniej z użyciem optyki.

W działaniach CQB (sytuacje zakładnicze) przy dużej ilości celów, najpierw patrz na całą sylwetkę, dopiero potem jeśli jest to konieczne na ręce.

Zasada jest prosta, czym szybciej ocenisz zagrożenie, tym szybciej na nie zareagujesz. Czym dalej widzisz, tym dalej walczysz.  

ORIENTACJA

Właściwa orientacja w sytuacji pozwala na przyjęcie lepszej pozycji do walki. Gdy wykonałeś już obserwację otoczenia i masz świadomość potencjalnych zagrożeń, musisz teraz dopasować swoją pozycję i manewry do zajęcia ofensywnej, dominującej postawy. Na poziomie indywidualnym oznacza to wykorzystywanie (w CQB) kątów geometrycznych zapewniających możliwość prowadzenia ognia i właściwej osłony.

Na poziomie zespołowym orientacja przekłada się nie tylko na wykorzystanie jak najbardziej osłoniętej ścieżki ale gwarantującej również przewagę ogniową ścieżce. Ponadto zespół powinien mieć opracowaną procedurę reakcji na kontakt, tak aby działać w sposób “automatyczny”, praktycznie bez komunikacji werbalnej.

Na poziomie organizacyjnym należy zastosować takie taktyki, techniki i procedury aby osiągnąć oczekiwany rezultat misji. Jeżeli eliminujemy cel, skupimy się na tym jak go wyeliminować, jeżeli ratujemy zakładników, skupiamy się na zapewnieniu im bezpieczeństwa naszymi TTP.

Techniki orientacji:

Wspierać należy umiejętność radzenia sobie z wykorzystywaniem osłony i skrycia. Proste, efektywne i sprawdzone procedury pozwalają na natychmiastową orientację w sytuacji. Przygotuj 5 najgorszych scenariuszy w danej sytuacji taktycznej (np w warunkach podejście do budynku, poruszania korytarzem, wejścia do pomieszczenia, zasadzki) i przećwicz z pozorantami swoją reakcję. Zobacz co sprawdzi się najlepiej.

DECYZJA

Obserwacja i orientacja są pasywnymi działaniami. Gdy mamy podjąć decyzję, wymaga to już jakiejś akcji. Najbardziej efektywnym sposobem na radzenie sobie z podejmowaniem decyzji jest upraszanie w postaci zasad użycia siły (ROE). Moment na podjęcie decyzji może być krótki, więc interpretacja sytuacji musi następować w ułamku sekundy (strzelam/nie strzelam).

Zatem aby na indywidualnym poziomie móc łatwo zdecydować, zasady użycia siły muszą wspierać a nie krępować nasze działania.

Poziom zespołowy jest uzależniony od indywidualnego, bo to im szybciej zareaguje pojedyncza osoba, zależy jak szybko reszta wesprze jego decyzję o działaniu.

Podobnie na poziomie organizacyjnym. Szybsza reakcja pozwoli na szybsze zarządzanie siłami i decyzje góry. To również pole do dezorientowania przeciwnika np. tworząc iluzję słabości lub przenoszenia sił.

Techniki podejmowania decyzji:

Symulacje powinny stawiać nas w sytuacji podejmowania decyzji w stanie wysokiego stresu. Ćwiczenie to właśnie praktyka podejmowania właściwych decyzji.

(AKCJA) DZIAŁANIE

Aby przygotować się do działania należy po prostu ćwiczyć. Kluczowe jest to aby trening ten był skuteczny.

Na przykładzie strzelectwa, indywidualnie oznacza to, że w momencie podjęcia decyzji moje ciało i broń jest już zorientowane na oddanie strzału. Aby być w tym miejscu, potrzebna jest pamięć mięśniowa. 70% treningu na sucho, 30% strzelając. Dodatkowo, na każdym treningu powinniśmy poświęcić 15-20 minut na manual.

Na poziomie zespołowym równa się to zakorzenieniu manewrów bojowych. Przećwicz dany manewr na schemacie, następnie na sucho, na koniec z użyciem replik i pozorantów.

Na poziomie organizacyjnym wyzwanie leży po stronie dowódców. Powinni oni mieć pełną świadomość stosowanych przez ludzi TTP, tak aby w pełni rozumieć podejmowane przez nich działania i wspierać je decyzyjnie. Należy ograniczać się jednak tylko do nadzoru i kontroli (C2), pozostawiając inicjatywę na poziomie zespołowym, tak długo jak nie wymagana jest żadna interwencja.

Opracował: Ram

Na podstawie: Paul Howe, Leadership and training for the fight