Materiał ma na celu przedstawienie technik poruszania marszem, marszem ubezpieczonym i marszem ubezpieczonym skokami oraz kryteriami ich właściwego doboru.

Techniki przemieszczania nie mają tak ustalonych form jak szyki marszowe. Techniki są dopasowywane do takich kryteriów jak czas, bezpieczeństwo, rozproszenie sił i kontrola. Stałym czynnikiem do określenia jest odległość między operatorami i sekcjami. Do wyboru właściwej techniki posłużyć może wynik analizy METT-T, w tym:

prawdopodobieństwo kontaktu z przeciwnikiem
– typ kontaktu i manewrów przeciwnika
– dostępność sekcji ubezpieczającej
– rodzaj terenu
– oczekiwany poziom szybkości i bezpieczeństwa

Wyróżniamy 3 techniki przemieszczania

Marsz

Zwykłe przemieszczanie w sytuacji braku prawdopodobieństwa wystąpienia kontaktu z przeciwnikiem.
Odległości miedzy operatorami: 10 m
Odległość między sekcjami 20 metrów
Cechy:
– optymalna kontrola nad sekcją
– minimalne rozproszenie
– maksymalna szybkość
– minimalne bezpieczeństwo

Marsz ubezpieczony

Technika elementem zapewniającym zwiększone bezpieczeństwo. Stosowany gdy kontakt z przeciwnikiem jest prawdodpodobny.
Odległość od elementu ubezpieczającego (sekcji, osoby): 50-100 m
Cechy:
– minimalna kontrola nad sekcją
– maksymalne rozproszenie
– maksymalna szybkość
– optymalne bezpieczeństwo

Marsz ubezpieczony skokami

Technika zapewniająca bezpieczeństwo poprzez zapewnienie wsparcia ogniowego miedzy sekcjami. Technika stosowana gdy kontakt z przeciwnikiem jest oczekiwany. Wyróżnić możemy dwie metody:

Sukcesywny

W trakcie wykonywania skoków, sekcje zrównują się miedzy kolejnym przemieszczaniem (do linii)

Naprzemienny

W trakcie wykonywania skoków, przemieszczająca się sekcja zajmuje miejsce dalej niż sekcja ubezpieczająca.
Odległości miedzy operatorami/sekcjami: uzależnione od terenu
Cechy:
– maksymalna kontrola nad sekcją
– optymalne rozproszenie
– minimalna szybkość
– maksymalne bezpieczeństwo

Opracował: Ram

Źródło: Small Units Tactics Handbook (str. 329-332)