Formacja SGO

Role i moduły w TCCC

Spektrum szkolenia Tactical Combat Casualty Care (TCCC) jest podzielone na cztery następujące role w zależności od kwalifikacji personelu:

  1. All Service Members (ASM)
  2. Combat Lifesaver (CLS)
  3. Combat Medic/Corpsman (CMC)
  4. Combat Paramedic/Provider (CPP)
Ryc. 1 (https://deployedmedicine.com/)

1. All Service Members (ASM)

Najbardziej podstawową wersją szkolenia jest kurs TCCC ASM, który obejmuje absolutne podstawy kontroli krwotoku i podstawowe procedury medyczne. Wymagane umiejętności określone są w tzw. Skills Assessment Checklist. Lista ta jest wykorzystywana przez instruktorów do oceny umiejętności studentów. Absolutnym minimum w kursie TCCC ASM są m.in. takie procedury jak; użycie opaski uciskowej, pakowanie rany, zabezpieczanie ran opatrunkiem, rękoczyn czoło-żuchwa oraz wysunięcia żuchwy, dokumentacja medyczna (DD1380), itd. 

Kurs w bazie wiedzy na stronie https://deployedmedicine.com/ zawiera prezentacje dydaktyczne, zakładę “skills” w której znajduje się m.in. Skills Assessment Checklist, infografiki procedury oceny stanu poszkodowanego, użycia opaski uciskowej, zastosowania opatrunków uciskowych, itd. Dodatkowo znajdziemy tam filmy instruktażowe oraz narzędzia takie jak Casualty Scenario Creator, który ułatwia instruktorom stworzenia treningowych scenariuszy medycznych dopasowanych do poziomu danego kursu. 

W Polsce kurs TCCC ASM NAEMT oferują firmy takie jak Eagle Med System oraz W.I.R SOF MED CENTER.

Ryc. 1 (https://deployedmedicine.com/)

2. Combat Lifesaver (CLS)

Combat Lifesaver (CLS) jest uczony bardziej zaawansowanych umiejętności potrzebnych do leczenia najczęstszych przyczyn śmierci na polu walki, którymi są masywny krwotok i problemy z drogami oddechowymi. Ponadto CLS otrzymuje wiedzę i umiejętności pozwalające na identyfikację i zapobieganie powikłaniom oraz leczenie innych powiązanych, ale nie bezpośrednio zagrażających życiu urazów. Kurs ten ma stanowić pośredni etap pomiędzy kursem TCCC ASM prowadzonym dla wszystkich członków personelu, a zaawansowanymi umiejętnościami zarezerwowanymi dla Combat Medics (US Army) i Corpsman (US Navy). Ideą jest zapewnienie przez CLS wsparcia poszkodowanym w przypadku nieobecności medyka bojowego lub członka personelu medycznego. CLS będzie w stanie wykonać niektóre (choć nie wszystkie) procedury ratujące życie dla rannych w swoim oddziale do czasu, gdy pacjent będzie mógł zostać ewakuowany do szpitala polowego (MTF) lub do momentu przybycia medyka, który przejmie jego obowiązki. 

Ryc. 2 (https://deployedmedicine.com/)

Kurs podzielony jest na sześć modułów zaczynając od pryncypiów TCCC, a kończąc na kontroli masywnych krwotoków w fazie Tactical Field Care (TFC). Kurs zawiera również prezentacje dydaktyczne, filmy instruktażowe oraz narzędzia takie jak Skills Cards, Skills Instructions, Skills Assessment Checklist oraz Training Resources. Podczas tego kursu od studenta wymaga się opanowania większej ilości procedur, a tym m.in. ocena pacjenta pod kątem wystąpienia odmy prężnej czy aplikacja chest seal’ów. Zakładka Training Resources zawiera szereg narzędzi dla instruktorów takich jak sylabusy określające zakres i czas na opanowanie pewnych umiejętności czy np. “mapę kursu” podzieloną na dwadzieścia modułów opisujących dane procedury krok po kroku.

W Polsce kurs TCCC CLS NAEMT oferują firmy takie jak Eagle Med System, W.I.R SOF MED CENTER oraz wyłącznie dla żołnierzy WP Wojskowe Centrum Kształcenia Medycznego w Łodzi i Zakład Pola Walki i Ratownictwa w Krakowie (ZPWiR również dla cywilów) w zmodyfikowanym i skróconym formacie. 

Ryc. 3 (https://deployedmedicine.com/)

3. Combat Medic/Corpsman (CMC)

Combat Medic/Corpsman jest pierwszym obecnym na miejscu zdarzenia członkiem personelu medycznego z jakim zetknie się poszkodowany na polu walki. Combat Medic zajmuje się poszkodowanym w środowisku przedszpitalnym (tzw. prehospital). Oczekuje się od niego realizacji bardziej zaawansowanych procedur medycznych, wymagającej znacznie większej wiedzy i warsztatu praktycznego niż ratownicy CLS i pozostały personel (ASM). Kurs CMC zawiera ustandaryzowany program nauczania TCCC CMC opracowany przez Joint Trauma System (Defense Health Agency). Kurs ten ma na celu zapewnienie podstawowych, średniozaawansowanych i zaawansowanych umiejętności w zakresie postępowania z pacjentem urazowym.  W kolekcji tego kursu znajduje się kilka rodzajów materiałów edukacyjnych, które są uporządkowane według modułów. 

Ryc. 4 (https://deployedmedicine.com/)

Kurs zawiera podobny zakres co TCCC CLS, ale w rozbudowanej wersji. Od medyków bojowych, którzy ukończyli kurs TCCC CMC wymaga się m.in. umiejętności nadgłośniowego udrożnieniania dróg oddechowych, wykonania konikotomii ratunkowej, odbarczenia odmy prężnej, zabezpieczenia dostępu dożylnego/doszpikowego, wdrożenie płynoterapii, podaży leków takich jak np. Kwas Traneksamowy i wiele innych. Można powiedzieć, że zakres wymaganych umiejętności jest prawie na poziomie polskiego ratownika medycznego lub pielęgniarki z kilkoma różnicami (niestety brak możliwości podania TXA lub Ketaminy w Polsce przez personel inny niż lekarski).

Ryc. 5 (https://deployedmedicine.com/)

Zdj. 2 (Medcone One 2022)

4. Combat Paramedic/Provider (CPP)

Najbardziej zaawansowana rola to Combat Paramedics/Providers od których oczekuje się najbardziej zaawansowanej opieki, aby utrzymać rannych żołnierzy przy życiu i umożliwić ich ewakuację do MTF (Medical Treatment Facility).

Zakres procedur i wiedzy na poziomie CPP możemy znaleźć w takich kolekcjach jak Enroute Combat Casualty Care czy Prolonged Casualty Care. 

Ryc. 6 (https://deployedmedicine.com/)

Ryc.7 (https://deployedmedicine.com/)

W Polsce zaawansowane kursy takie jak NAEMT Medical Personel/Combat Trauma Management oferują firmy takie jak Eagle Med System oraz W.I.R SOF MED CENTER.

Zdj. 3 (Medcone One 2021)

W Polsce występuje podział ról na personel niemedyczny, a w tym ratownika CLS, KPP oraz personel medyczny, a w tym ratownik medyczny, pielęgniarka, lekarz. W całościowym ujęciu podziału na role ważne jest, aby personel medyczny rozumiał funkcję i obowiązki personelu niemedycznego (ASM i CLS), który może zapewnić pomoc w opiece w środowisku pozaszpitalnym.

Opracował: Fazol (SGO Śląsk)